Ongeveer anderhalf jaar geleden kregen we, na de mislukte overdracht aan de gemeente, een tip van onze advocate uit de wijk Prados del Este dat er een school in de stad was die onze hulp goed kon gebruiken. De school had de naam: Instituto Urbano Jesus Obrero.
Deze school ligt in de wijk Cerro Norte van de stad. Dit is het hogere bergachtige deel van de stad en staat bekend om zijn grote armoede, hoge werkloosheid, slechte huizen en vele krotten die zijn gebouwd tegen de helling van de berg, op plekken waar wonen niets kost. De gezinnen die er wonen bestaan meestal uit 5 tot 6 kinderen, grote gezinnen dus. De moeders hebben geen werk, doen de huishouding en als vaders wel werk hebben is dat hoofdzakelijk als handarbeider, bouwvakker of landarbeider, dus de zwaardere lichamelijke beroepen.
In de eerste week van ons werkbezoek in oktober 2010 werden we in het huis van de oprichtster van de school, zuster Maria Sara Quintero, ontvangen. Ook de directeur van de school, Urielso Sanchez Pacheco, was aanwezig. De congregatie waartoe Zuster Maria Sara Quintero behoort is ca 40 jaar geleden gestart met de opvang – en het onderwijzen van deze arme kinderen, boven op deze berg, in simpele kleine gebouwen die bestonden uit houten planken en golfplaten daken. Giften van lokale de bevolking en van vele andere gulle gevers stelden de congregatie 25 jaar geleden in staat een school te bouwen. In deze school worden dagelijks 150 kinderen opgevangen, begeleid en onderwezen. Urielso werkt als leraar in een naburig gelegen school en is daarnaast directeur van deze school.
De school heeft 75 kinderen in de leeftijd van drie t/m vijf jaar en 75 kinderen in de leeftijd van zes t/m twaalf jaar. Er werken vijf leraressen. Voor de aller kleinsten ontvangt de school geen financiële middelen omdat zij niet leerplichtig zijn. Toch worden deze kleintjes bewust opgevangen omdat men van mening is dat op deze leeftijdsgroep al veel invloed kan worden uitgeoefend met betrekking tot hun ontwikkeling.
Vanaf het zesde jaar zijn kinderen in Colombia leerplichtig en voor deze kinderen ontvangt de school 600.000 peso’s (ca € 240) per kind subsidie per jaar. Met dit geld en andere giften moet alles worden betaald, dus ook de leraressen die de kinderen in de leeftijd van drie t/m vijf jaar begeleiden en onderwijzen. Voor deze kinderen waren nauwelijks didactische hulpmiddelen beschikbaar en verder bleek de grootste behoefte het aanstellen van een extra lerares. Het salaris van een lerares bedraagt 10.000.000 peso’s per jaar, het minimum loon, wat neer komt op € 4000. Met de subsidie en giften probeert men alles te betalen maar dat lukt onvoldoende.
Tijdens ons gesprek met zuster Maria Sara en Urielso ervoeren wij oprechtheid, zorg, eerlijkheid en vooral hun enorme gedrevenheid. Na het gesprek kwamen wij tot de conclusie dat deze school precies paste binnen onze doelstellingen en ook binnen onze financiële mogelijkheden. We spraken af dat we nog tijdens ons verblijf voor een bepaald bedrag didactisch materiaal zouden gaan kopen. Dat was geweldig om te doen en op dinsdag 19 oktober zijn we naar de school gegaan om deze materialen te overhandigen. Tijdens dit bezoek hebben we ook kennis gemaakt met de kinderen, de leraressen en hebben de school en klaslokalen bezichtigd. Na de bezichtiging van de school was het voor ons duidelijk dat wij voor de school Urbano Jesus Obrero met ingang van 2011 vele wensen kunnen realiseren.